Leuke vraag in de titel, maar eigenlijk slaat die natuurlijk nergens op. Sommige mensen zeggen dat een scheiding geen winnaars kent, alleen maar verliezers. Mijns inziens ligt er wel enige nuance in de situatie voorafgaand aan de scheiding. Als ouders alleen maar ruziën en gewelddadig worden, dan is het voor het kind toch echt beter dat er wat afstand komt tussen de volwassenen. Als je als kind dan later twee keer je verjaardag mag vieren of twee keer op vakantie gaat, dan is dat meer een pleister dan een voordeel. Uiteindelijk wil elk kind het liefst zijn of haar ouders gelukkig(!) samen zien.
In Feest in twee huizen volgen we een gezin waar de ouders vrij gemoedelijk uit elkaar gaan. Er heerst geen wrok en ook de gezichten staan niet op onweer. Er wordt respectvol met elkaar omgegaan en overlegd wat de beste manier is om kerst te vieren. Het jongetje in dit verhaal vindt het allemaal maar vervelend. Hij wil niet twee keer kerst vieren. De kerstbal met de gezinsfoto erop doet hem denken aan hoe het was en dat is wat hij het liefste heeft.
Uiteindelijk heeft het kind het toch best gezellig bij zowel papa als mama, zeker als papa Tweede Kerstdag toch nog even bij mama komt buurten. De reden dat dit werkt, wordt onderbouwd door de schrijver van dit verhaal, Adam Ciccio, die tevens een praktijk heeft voor poliklinische geestelijke gezondheidszorg voor kinderen. Hij schreef al eerder boeken voor de serie Mijn kop is top. Ciccio benadrukt dat het proberen na te bootsen van oude situaties niet wenselijk is, immers: je kunt niet dezelfde puzzel maken met andere stukjes. De ouders in dit prentenboek proberen nieuwe tradities en herinneringen te creëren. Het omarmen van deze nieuwe tradities kost tijd, maar is volgens Ciccio de juiste weg om in te slaan.
Het is goed dat er prentenboeken als deze zijn. De tekst achterin het boek geeft wat meer uitleg voor ouders en leerkrachten die het boek voorlezen. Om het boek te vergelijken, pakte ik een eerdere uitgave in de serie erbij, genaamd Verdriet mag er zijn, dat gaat over een monster dat uitlegt dat je best mag huilen. Iedereen huilt. Wat mij wel opviel, is dat de uitleg over verdriet achter in het boek toegankelijker is geschreven. Hier zouden kinderen zelf mee aan de slag kunnen. In Feest in twee huizen is de tekst echt wat meer op volwassenen gericht. Ik vind de insteek van Verdriet mag er zijn wel sterker. Laat kinderen zelf een uitleg op hun niveau lezen. Dat erkent een probleem waar ze mogelijk tegenaan lopen.
Al met al is Feest in twee huizen een waardevolle toevoeging aan de reeds al waardevolle serie Mijn kop is top. De serie biedt een royale ingang om moeilijke onderwerpen aan bod te brengen. Neem dus zeker een kijkje naar wel welke onderwerpen de serie te bieden heeft.
Ik raad dit boek aan voor...
...ouders en leerkrachten die het over scheidingen willen hebben.
...kinderen die net een scheiding hebben meegemaakt.
...iedereen die wel wat advies kan gebruiken over dit onderwerp.
Samenvatting/Omslag
Dit jaar vier ik kerst in twee huizen. Eerst een keertje bij papa, en dan nog eens bij mama. Ik vond Kerstmis leuk zoals het altijd was, waarom moet alles opeens anders zijn nu mama en papa gaan scheiden?
Een eerlijk en herkenbaar verhaal over een kind dat voor het eerst kerst viert in twee huizen. Over oude tradities en nieuwe warme herinneringen. Voor kinderen vanaf 4 jaar.
Comments