Door Sander van Genderen - Dat het niet bepaald op rolletjes loopt wat betreft de leesontwikkeling van basisschoolleerlingen, mag geen verrassing genoemd worden. Er zijn al vaker artikelen verschenen waarin zorgen worden geuit over deze verontrustende ontwikkeling in onze samenleving. De schuld wordt alle kanten op geschoven. Volgens de één ligt het probleem thuis, volgens de ander op school. Vandaag besteedde de NOS er andermaal een artikel aan om het probleem aan te kaarten. ''De leesvaardigheid van Nederlandse basisschoolleerlingen neemt af en dat baart deskundigen grote zorgen.''
Laat ik meteen duidelijk zijn: het is goed dat het probleem wordt aangekaart. Iets wat je aandacht geeft groeit, en zo hopelijk de aandacht voor dit probleem. Er wordt echter vooral gewezen naar elkaar, terwijl de oplossing toch vaak gewoon bij onszelf ligt. Deskundigen maken zich zorgen over de afnemende leesvaardigheid van basisschoolleerlingen. De aandacht voor lezen zou op de basisschool verdrongen zijn door vakken als burgerschap, duurzaamheid en sociaal-emotionele ontwikkeling.
Wat een lariekoek, absolute onzin. Waar een wil is, is een weg. Ook dat soort belangrijke onderwerpen kun je door middel van prachtige kinderboeken aan de kaak stellen. We moeten stoppen met ons te verschuilen achter voorgeschreven methodes die je lessen kant en klaar aanleveren. En dat begint met kennis vergaren over kinderboeken. Er is over zo ontzettend veel geschreven en verteld, dat er over elk onderwerp wel een boek te vinden is. Een boek met een verhaal, een boek dat een beladen gesprek opeens toegankelijk maakt en op het eerste oog moeilijke onderwerp converteert naar een betekenisvolle context.
En dat begint dus bij onszelf, als ouder en als leerkracht. Volgens onderwijsminister Arie Slob staan scholen vrij in het onderwijs dat zij geven. Volgens de beleidsbepaler staan leesplezier en leesmotivatie als vaste onderdelen geschreven in een verbeterd curriculum dat wordt geschreven. Dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar wanneer je als ouder of leerkracht niks om kinderboeken geeft, kun je kinderen helemaal niet enthousiasmeren. Je kunt geen boek aanprijzen wanneer je geen idee hebt wat er in staat en hoe kan je van een kind verwachten dat het de smartphone weglegt en een boek pakt, als jij ook nooit een boek in handen hebt?
Dus stop met het verschuilen achter de excuses, want daar hebben we er genoeg van gehoord. Ja, het gaat tijd en energie kosten om je te verdiepen in de wereld van kinderboeken. Ja, lessen en gesprekken koppelen aan jeugdliteratuur is een tijdrovende bezigheid. Maar wanneer je echt wilt dat kinderen met meer plezier een boek gaan pakken, dan begint het bij het voorhouden van de spreekwoordelijke spiegel.
Comments