De Tovenaars van Ooit (deel 1) - Over toen er nog magie was

Door Yannick van Dijk - Je hebt wel eens van die boeken die je meteen trekken. Een fantastische buitenkant, glinsterende letters en fraaie tekeningen. Niet zó fraai dat je het gevoel hebt dat je naar een Rembrandt aan het staren bent, maar speels genoeg om je volledige aandacht te trekken. Als je het boek dan opent en het begint met een kaart en een aantal spannende zinnen en plaatsen, dan moet je het lezen. Dat is zeker het geval bij de Tovenaars van Ooit. Je moet het lezen als je de kaft ziet. Maar was het boek dat wel waard?

Boek 1 in de serie van de Tovenaars van Ooit is een bizar verhaal over Engeland nog voor iedereen het zich nog kan herinneren. Over bossen waar heksen leven en waar er magie heerst. Over krijgers die er alles aan doen om de magie te verbannen en over allerlei wonderbaarlijke schepsels die nu allang niet meer bestaan, zoals elven, reuzenlynxen (ofwel sneeuwkatten) en reuzen.

Het verhaal gaat over Xar (uitgesproken als Zar) die uit een tovenaarsstam komt. Tovenaars zijn goedaardig, maar gebruiken magie. Xar is nu 13, maar voelt nog geen magie in zich, terwijl dit voor een koningszoon als Xar wel verwacht wordt. Het verhaal gaat ook over Wens. Wens is een krijgersdochter van de grote koningin Sychorax. Alleen Wens wordt niet serieus genomen. Ze heeft warrig haar, een ooglapje. De krijgers (onder leiding van koningin Sychorax) proberen alle magie te verbannen uit het bos. Zeker nu ze de kwade heksen hebben verslagen. Wens heeft een magische lepel en die lepel is ontdekt en weggegooid en op een dag besluit Wens met haar schildknaap op zoek te gaan naar de lepel in het bos.

Op dat moment probeert Xar een heks te vangen in een heksenval en het toeval wil, dat Wens voor iets geheimzinnigs in het bos op de vlucht slaat. Wens wordt gevangen in de heksenval en van daaruit ontspringt er zich een heel groot verhaal, waarin vijanden langzaamaan vrienden worden... Of kunnen ze elkaar toch niet vertrouwen?

De Tovenaars van Ooit is een bijzonder boek, omdat in de meeste fantasyboeken het gaat over iets uit de toekomst, of iets in een andere dimensie. Cressida Cowell heeft gekozen om het te beschrijven als Engeland zo lang geleden, dat men al weer vergeten is dat er magie was. Natuurlijk een slimme en zeer creatieve keuze. Wat opvalt is dat Cressida en ook haar vertaler het verhaal vrij luchtig vertellen. Er zitten veel grapjes in en ook de personages zijn erg scherp en duidelijk.

Het boek is geschikt voor kinderen die houden van hele goede plaatjes die een grote fantasie hebben en kinderen die plaatjes erg belangrijk vinden. Want de afbeeldingen zijn fantastisch! Je moet wel tegen veel personages kunnen, want er zijn veel verschillende namen die je moet leren kennen. Wel is er bij ieder personage een mooi plaatje, waardoor je het personage beter gaat onthouden. Dus hou je van fantasie, grapjes en spanning, dan moet je de Tovenaars van Ooit zeker gaan lezen.

---

Dit boek is voor...

... lezers die gek zijn op magisch grappige boeken

... jongens die denken dat ze beter zijn dan meisjes

... meisjes die weten dat ze beter zijn dan jongens

---

Samenvatting/Flaptekst

Xar is de jongste zoon van de koning van de Tovenaars en de enige van zijn stam zonder magie. Wanneer hij erachter komt dat Wens, de rebelse dochter van de koningin van de Krijgers, een magisch object verborgen houdt, heeft Xar er alles voor over om dat in handen te krijgen. Maar de Tovenaars en Krijgers leven al jarenlang op voet van oorlog met elkaar. En dan loert er ook nog een ander gevaar: de zwarte magie van de heksen – waarvan werd aangenomen dat die was verdwenen – is teruggekeerd…