Misjka | Verloren verhalen komen langzaam terug
top of page

Misjka | Verloren verhalen komen langzaam terug



In de afgelopen tijd is het veel gegaan over vluchtelingen. Zeker na de verkiezingsoverwinning van de rechtse partijen. Daags na die overwinning was er een protest in Kijkduin tegen een aantal vluchtelingen die daar verbleven, omdat Ter Apel te vol zat. We kijken niet meer naar het verhaal achter die vluchtelingen. Voordat dit een heel politiek verhaal wordt, wil ik even benadrukken dat dat niet mijn bedoeling is. Tijdens de verkiezingen hoorde ik veel getallen. "Zoveel honderdduizend asielzoekers zijn hier gekomen, zoveel duizenden zijn arbeidsmigranten en zoveel miljoenen mensen zijn onderdeel van de tsunami." Het ging niet om de verhalen. De vreselijke verhalen van de mensen die alles hebben moeten achterlaten, omdat wij er een rotzooi van maken in de wereld. Edward van den Vendel brengt met Misjka daar een inzicht in.


Roya komt uit Afghanistan. Niet dat ze dat nog kan herinneren, maar het is wel zo geweest. Ze is in Nederland in heel veel AZC's geweest. Ze moest telkens verhuizen van het ene AZC naar het andere en telkens zei er een rechter dat de situatie in het land waar ze vandaan kwamen niet gevaarlijk meer was. Maar Roya en haar vader, moeder en drie broers konden niet meer terug. Nadat ze uiteindelijk Nederlander waren geworden, wilde Roya een nieuw dwergkonijn. En ze noemde hem Misjka.


Misjka was erg belangrijk voor Roya, want ze praatte graag met Misjka. Hij zei niets terug en had geen mening, maar luisterde alleen maar. Maar toen ze begon over Afghanistan en de vlucht daar, wist ze daar niets meer van af. Haar broers, Navid, Hamayun en Bashir weten het nog wel. En langzaam komen de verhalen terug door Misjka. Want Misjka verbindt en doet dat zelfs zo goed, dat ook vader en moeder de "verloren verhalen" vertellen. Totdat Misjka besluit weg te lopen.


Misjka is een prachtig geschreven verhaal door Edward van den Vendel en Anoush Elman. Het is een soort vervolg op hun boek 'geluksvinder', waarin vooral de broer Hamayun centraal staat. Misjka is een vertederend vervolg geworden. Elman en van de Vendel blinken uit in hun teksten en het vertellen wat voor Roya belangrijk is. Misjka wordt de verbindende factor: een klein konijntje. Dat dwergkonijntje wordt later ook nog eens een metafoor voor de reis en ook de xenofobie en de Nederlandse angst voor alles en iedereen wordt geschetst door het schrijversduo. Terecht hebben ze dan ook de Gouden Griffel gewonnen en ook het Zilveren Penseel voor Annet Schaap moeten we niet onvermeld laten. Ze laten zien dat vaak gelukszoeker niet echt het goede woord is voor een vluchteling. Misschien moeten we daar ook maar mee stoppen. Want het zijn geen gelukzoekers, maar overleveraars.


Leesfragment - Misjka
.pdf
Download PDF • 891KB
 

Dit boek raad ik aan voor...

... kinderen die houden van verhalen die echt gebeurt kunnen zijn.

... een ieder die meer wil weten wat het inhoudt om vluchteling te zijn.

... iedereen die tips wil om een verdwenen huisdier op te sporen.

 

Samenvatting/Omslag

Bekroond met de Gouden Griffel en een Zilveren Penseel Als Roya met haar ouders en broers eindelijk een huis krijgt in Nederland, vindt ze dat daar ook een huisdier bij hoort. Het wordt een schattig dwergkonijntje, en ze noemt het Misjka. De hele familie is dol op hem.


Roya begint aan Misjka te vertellen over de vlucht uit haar land. Maar ze beseft dat ze daar zelf lang niet alles meer van weet.


En dan, op een dag, is Misjka opeens verdwenen.

bottom of page